تیک موزیک | دانلود آهنگ جدید با پخش آنلاین

نمیدونی بعدِ تو
خیلی چیزا عوض شد
دو تا چشمام پُر از اشک
تووی قلبم تنفر
نمیدونی بعدِ تو ، چقد داغون و شلخته ام
همه کمد لباسات ، همیشه پخشه رو تختم
به هیچی دست نمیزنم همه عکسات روی دیواراست
مخفی نمیکنم رژ قرمزو رو لیوانا
اینا همه یعنی یادِ توام همش
یعنی توو بغلم جایِ توئه فقط
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون میبارید
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون هم میبارید
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون میبارید
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون هم میبارید
سر تکون نده ، عصبی ام از نبودنت
لبخند نزن تحریکم نکن ، جاش میمونه چند جا رو لبت
ما هر دو بازنده ایم ، دنیا مالِ بازنده نی
تو که عادت داری ، هی ول کنی اگه اَ یادم بری
گفتم دست نمیزنم به عکسایِ روی میز
اینجا تا ابد تو خانمِ خونه ای
من قلبم مثِ قبرم جایِ یکیه
پَ هیچ کس نمیتونه جایِ تو رو بگیره
اسمم رویِ خطای بدنت
نبودی قد حرفای خفنت
اینجوری میخواستی خُردم کنی
تا بشم یه لقمه اندازه دهنت
حالم بده نیستم پیشت
نباشم هر کی بهت نزدیک شه
این فکر جر میده منِ غیرتیو
نکنه باز شه واسش نیشت
هی گفت گوشیت در دسترست نی
هر شب برنامه کردم ، عمدی
فردا هم پُر شد از عکساش پیجم
شاید حسودی کنی برگردی
چی کار کنم توو دلیمی
یعنی عاشقتم و زورکی نی
یعنی اگه حس کنم که جات بده
سریع پا میشم که تو بشینی
هر چی بیشتر شدم عاشقِ اون نگاهت
بیشتر دیدی منو کلید عقده هات
ولی انقد واسه من مقدس بودی
که جلو همه بهت بگم مادرِ بچه هام
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون میبارید
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون هم میبارید
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون میبارید
این جایِ خالیت ، شد یادگاری
نبودی با اشکام بارون هم میبارید

چرا قهرمانِ قصه ام خودم نباشم؟
هی با خودم کلنجار رفتم
چی میمونه سرانجام از من
عقده هام از آرزو هام
کم نشد و فراموش کردم
هی توو خودم خودمو خوردم
باید میذاشتم خودمو پشت سر
باید بکوبم دوباره کلاً و
باید با خودم دوباره پُر شم
فقط تنهایی تنها راه بود
فقط یه نفر توو آینه سدِ راهم بود
لعنت به اون که سَر به راه شد
لعنت به اون که سَر به راه ، موند
بدونِ مرز ، بدونِ قاب
بدونِ هر چی مانع بدونِ خواب
بدونِ فقر ، بدونِ آه
بدونِ هر چی بتابه نورِ ماه
اگه خورشید زندگیمو نمیکنه روشن
پاهام بهم بگه نمیتونن پاشن یا
واسه دیدنِ تو بالا رو ببینم
نه اینا تووی فردایِ من نمیتونن باشن

[کورس]

پَ چرا قهرمانِ قصه ام خودم نباشم
چرا جایی نرم که روشنه شا شهر
حتی یه ستاره توو آسمون بازم شانسه
چرا قهرمانِ قصه ام خودم نباشم

[ورس دو] میخواستم اسممو توو کتابا بنویسین
میخواستم مفت جلوم نتونه راه بره هیشکی
میخواستم وقتی همه پیِ صورت مسئله ان
من بشم اون که تیکه های پازلو میچید
دلم میخواد ببینم روشنی و پایِ جفت
کشیکِ بیداره أ سره شب تا دلِ صبح
حتی اگه توو شهرِ خورشید همه چیو سایه بُرد
تو یکی نکش عقب برو جلو پاره کن
فردامو میکنم خودم انتخابش ، یالا
میشم یکی عینِ خودم عینِ منِ سابق
یکی که بتونم بش بگم افتخاره و
دیگه هیچوقت نتونه دنیا بده * بهش
بشم یکی که تنها رفته همه راهو کلا
و یکی که باج نداد به مافیای شهرت
یه سرباز که مردُم به احترامش وایسن و
بشه نمونه‌ ی سمبلی که خواستم
وقتی جلوم همه دست به ماشَه ان
دنبالِ زمین خوردنمن نمیخوان که پاشم
وقتی میتونم خودم بهترینم باشم
چرا اونا قهرمانِ قصه های ماشن

[کورس]
پَ چرا قهرمانِ قصه ام خودم نباشم
چرا جایی نرم که روشنه شا شهر
حتی یه ستاره توو آسمون بازم شانسه
چرا قهرمانِ قصه ام خودم نباشم

به اونکه چشماشو بسته نمیبشه ماهو نشون داد
روزی صد بار خودمو لعنت کردم واسه روزایی که نمیتونن برگردم
من صاف بودمو تقدیر کج رفت خواست با خودم درگیر تر شم
باز خودمو لعنت کردم واسه روزای خوبی که از دستم رفت
سوار بود همیشه به عقلم قلبم نفهمیدم با خودم چند چندم من
واسه حرفایی که زدم واسه تک تک اخمای پدرم
غروبی که گفت دلی بشکونم یا هر چی که تو دنیا باعثش بودم
آره من بد کردم به خودم بیشتر از قبل دنیا برام کادو پیچ میکرد و
هی میدیدم بیشتر غرقم
خواستم با هیچکی دشمن نباشم بمونن آدما کلا برا من
هر کیم از خودم بهتر میدیدم سعی کردم باهاش جفت شم برابر
گم شدم تو مستیا هر شب نمیخواستم جلو هر سگی خم شم
دنباتل یه لات سر بالا لا به لای این پیکا میگشتم
هی زدم هی زدم شاید دنیا کنه باهام شکل حرف
ولی یجوری همه راه رو بستن انگار همه تلخی ها باهام رل زدن
این دنیا یه شهر تیره بوده تو این شهر یه مرد نیمه جون که تو دستاش یه قلب شیشه بود
ساکت موند تو هر نفس یه روزو مجبور شد بخنده پیش روتو پشت به نور چه رنگی میشه نور
این دنیا یه شهر تیره بوده تو این شهر یه مرد نیمه جون که تو دستاش یه قلب شیشه بود
ساکت موند تو هر نفس یه روزو مجبور شد بخنده پیش روتو پشت به نور چه رنگی میشه نور

بعد این همه سال چشامو وا کردم دیدم هنو نشستم جا راه رفتن

همه رفتنو رسیدن راحت من باز مثل همیشه بازندم

هی میگفتم اوس کریم دلم تو این شلوغیا یه وقت به ما بده

بسه دیگه مشتی بذار به مام برسه یه نمه باد ا لای درهای بهشت

دیدم مستیم دیگه فاز هایده نداره هر جا دوییدم دیگپه فایده نداره

گفتم به جا ایینکه بنالیم یه دم حقشه به زندگیم یه حالی بدم

به هر دری زدم به هر کی رو زدم رفت سریع عقب

من موندمو یه راه پیش روم با هدفی که قرار بود خراب بشه روم

تا میرسیدیم پیش هر لاشخوری میخواست چشو ببندیم امضاش کنیم

میگفت امضا کن فردا رو .. میده برات تلخه ولی آخرین اکسیره الان

با یه فلزی که باید خودمو خار کنم با همین دستام بچمو چال کنم

یه جنگ قفس درختا میلست شیرا تو زنجیرو خرا شاخ شدن

چرا چی شده که راضی شدیم به مرگ هم

کو اون آسمان آبی و شهر پر خنده پس

چرا چی شده که راضی شدیم به مرگ هم

سیاه شدم تا خدا بمیره توی قلب من

یکی گفت برو اینجا که جای تو نی نمیشه پر کرد بهتره خالی کنی

واسه چیزی که میخوایی باید دست مالی شی

من تو رو میشناسم اینا کار تو نی

نچ میدونستم حرف حق میگه ولی خب دل که پره مغزه رد میده

توی توهم یه شهر رنگی گیر میکنه و یه لب به جو میده