تیک موزیک | دانلود آهنگ جدید با پخش آنلاین

کم نمیشن این دردا به جونِ تو
مگه میشه رفت دریا بدونِ تو
مگه میشه عاشق شه ، این مجنونِ تو
یکی نیست درد منو بگه به تو
یه نگاهی ، حرفی ، از سمتِ تو
میتونه آرومش کنه ، این دیوونتو
کاش ، دلت یکمی هوای منو داشت
زخمِ بدی زدی که میمونه جاش
یواش ، پاتو گذاشتی رو دلم
ای کاش ، میفهمیدی میمیرم بیوفته پاش
من واست میمیرم بیوفته پاش
کافیه لب تر کنی
غصه میخورم به جات
میتونی بهتر کنی
حالمو با خنده هات
اینهمه تنها نزار
منو با دلتنگیات
خیلیه درد و دلام
از کجا بگم برات
کاش ، دلت یکمی هوای منو داشت
زخمِ بدی زدی که میمونه جاش
یواش ، پاتو گذاشتی رو دلم
ای کاش ، میفهمیدی میمیرم بیوفته پاش
من واست میمیرم بیوفته پاش

یکی نیست که بگه دیوونه بس کن
توی دنیا شبیه اون هست خب
دیگه کم کم من تو ترکم
که فراموشم بشی
گفتی دیگه نیا طرف من
تو میری و یکی طلب من
تهش اینه عشق همینه
اصلا عاشق شم که چی
بری دلخوش شم به چی
خودتو جمع کن دلم
بسه غصتو کم کن
دلم اینجا هیشکی به هیشکی نیست
ساده ای به خودت رحم کن
دلم به خودت رحم کن دلم
شب تاره بی ستاره
یکی واست بی قراره بی قراره
تو خوابیدی نمیدیدی به یادت شب کی بیداره
کی بیداره بی قراره
خودتو جمع کن دلم بسه غصتو کم کن دلم
اینجا هیشکی به هیشکی نیست
ساده ای به خودت رحم کن دلم
به خودت رحم کن دلم …

تو میروی و دیده ی من
مانده بر آهت
ای ماهِ سفر کرده
خدا پشت و پناهت
ای روشنیِ دیده سفر کردی و دارم
از اشکِ روان آینه ای بر سرِ راهت
آن شبنم افتاده به خاکم که ندارم
بال و پرِ پرواز به خورشید نگاهت
آیینه ی بختت ، سیهِ من شد و دیدم
آینده ی خود در نگهِ چشمِ سیاهت
چشمِ سیاهت
تو را جویم ، تو را خواهم
من از تو دوری ، نتوانم
تو را جویم ، تو را خوانم
بیا بنشین بر دامانم
آن شبنم افتاده به خاکم که ندارم
بال و پرِ پرواز به خورشید نگاهت
تو را جویم ، تو را خواهم
من از تو دوری ، نتوانم
تو را جویم ، تو را خوانم
بیا بنشین بر دامانم

تمام گفتنی هایم بماند به یادت
در دل من غم بماند
من و تنهایی و شب های یلدا
بماند تا من تنها بمانم
گمانم کار ما میلنگد اینجا
که گاو نر نمیدوشند بماند
و فریاد نگاهم آن چنان بود
که لب ها بسته میمانند بماند
الهی قصه ی دعوت بماند من و … بماند
من و یاد تو …
من آنم که پر طاووس میخواست
ولی خب جور هندوستان بماند
و یک دیگی به آن دیگر سیاهی
ولی غافل که هر دو شان بماند
نمیشد گنج میسر رنج میخواست
چطور بی رنج میسر بود بماند
کمک کن خالق شعرم کمک کن
نیوفتد از قلم چیزی بماند
گرفت از خود دلم تنگ است ندانم
ولی تو خوب میدانی بماند
مرا جرمی به سویت میکشاند
چرا قاضی مرا محکوم بماند
من و یاد تو …

سخته یه عمری به پای
عشقت بشی
اما یه باره عشقو
تو چشماش نبینی
سخته ببینی داره میذاره میره ب
راش مهم نیست دل تنهات بمیره
با من بمون و منو نکش با دردت
تیر خلاصه برام نگاه سردت
دوست دارم و تو نمیفهمی منو چه بی رحمی
بی رحمی نفسمو میگیری
میگیری خودتو ازم میری …
دوست دارم و تو نمیفهمی منو چه بی رحمی
بی رحمی نفسمو میگیری
میگیری خودتو ازم میری …
آسونه رفتن اگه عاشق نباشی
هر وقت دلت خواست مث غریبه ها شی
یادت نمونه کی بودی و کی بوده
کسی که امروز زیر چشماش کبوده
آسونه بردن اگه بازنده اینه
اینی که میخواد پای عشقت بشینه
عاشق نبودی تا بفهمی چی میگم
بسه بریدم دیگه هیچی نمیگم
دوست دارم و تو نمیفهمی منو چه بی رحمی
بی رحمی نفسمو میگیری
میگیری خودتو ازم میری …
دوست دارم و تو نمیفهمی منو چه بی رحمی
بی رحمی نفسمو میگیری
میگیری خودتو ازم میری …

اگه بودی از این باغ
تورو میچیدمت
اگه خورشید بودی
توی آسمون میدیدمت
اگه نور بودی یه روز میتابیدی به سقفمون
تو ستاره بودی من چنگ میزدم به آسمون
فقط امشب که نیست چند وقت پی تو میگشتم
اگه روح بودی تو برزخ پی تو میگشتم
میام از دریا بگیرم تورو ماهی نیستی
اگه تو عشقی که عشق اشتباهی نیستی
نبین الان خستم یه روزی غوغا میکنم
میدونی من دری نمونده که برات وا نکنم
یه شهر میخوان من تورو پیدا نکنم
تو که نیستی هیشکی نیست پشتم
دراد بی تو دنیا دستشو مشت کرد برام
خود زندگی همین جوری نفس گیره
بیا جون من تو اینجوری نباش دیگه
نبین الان خستم یه روزی غوغا میکنم
میدونی من دری نمونده که برات وا نکنم
یه شهر میخوان من تورو پیدا نکنم

به خوابم بیا پشت تنهاییام
هنوزم کسی نیست هنوزم غمه
منو مبتلا کن به گریه به بارون
که این بی تو بودن هنوزم کمه
به خوابم بیا زندگیمو بگیر
تو باشی به این برزخ هم رازی ام
به اینکه ندونم دلت با کیه
به اینکه ندونم کجامو کیم
صدات کردم از پشت تنهاییام
صدامو شنیدی ولی دیر بود
یه شب اومدی بی هوا صبح شد
تو از را رسیدی ولی دیر بود
صدات کردم از پشت تنهاییام
صدامو شنیدی ولی دیر بود
یه شب اومدی بی هوا صبح شد
تو از را رسیدی ولی دیر بود
یه کوهم که یک اشاره فقط
تو میتونی آبم کنی و بری
اگه شونه هام امن و آروم نیست
چه بهتر خرابم کنی و بری
به خوابم بیا زندگی مو بگیر
تو باشی به این برزخ هم رازی ام
به اینکه ندونم دلت با کیه
به اینکه ندونم کجامو کیم
صدات کردم از پشت تنهاییام
صدامو شنیدی ولی دیر بود
یه شب اومدی بی هوا صبح شد
تو از را رسیدی ولی دیر بود
صدات کردم از پشت تنهاییام
صدامو شنیدی ولی دیر بود
یه شب اومدی بی هوا صبح شد
تو از را رسیدی ولی دیر بود
ترانه شعر آهنگ مهران آتش به خوابم بیا

زیبای زشت من در آیینه خشت من
در بارونگی نهان پنهان گشته عشق من
هی گفتم برو نمان رفتی ماندن مرا
کج فهمیده بود شعر آواز خواندن مرا
من خود جاهلم به این که چیست خواسته دلم
در سردرگمی مرا حیران کرده ای دلم
دارد چین میخورد کم کم پیشانیم
من هی مینویسمت تو هی میخوانیم
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که
پرت و پلا نوشتنم که این سکوتو بشکنم
میخوام صدای خندتو با همه گوشا بشنوم
اشاره کن صدا بزن درد و دلاتو ساز کن
اتاق تاریک منو پنجره هاشو باز کن
بزن به بیخیالیو سر به سرم بذار باز
بگو ولت نمیکنم پشت درو درار باز
میخوام که جون من بشه قسم به حرف راستت
انقده عاشقم بشی که قلب دنیا واسته
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که
آسمون ببارش که اسم حال من عشقه
عاشقم نبود تو فال اسممو نمینوشت که

تو دریای شبِ موهات غرقم کن
کی میتونه به جز تو برمودا باشه
نمیخوام قایق سوراخ دنیامون
کنار زرق و برق کشتیا باشه
از اینم میشه دورافتاده تر باشیم
تمام عمرمون ساحل جهنم بود
زیادی بیخیالِ هردومون بودی
زیادی عاشقت بودم ولی کم بود
از عشق تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوه تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام
از عشق تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوه تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام

یه کم طوفان بزن تو صورت خوابم
من از آرامش چشمات میترسم
نگو چیز عجیبی که نمیفهمم
همین جوریشم، از حرفات میترسم
بزن پارومو بشکن توی اقیانوس
از اون زخمای کاری که تهش مرگه
منو محکوم عمق اشتباهم کن
از اون حکمای داری که تهش مرگه
از عشق تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوه تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام
از عشق تو شاعر شدم
تو با خودت برو من با خودم
اندوه تو بر شانه ام
تو آتشی و من پروانه ام